دانسته باش ای دل کزان نامهربانت می برم

گر باز نامش می بری بی شک زبانت می برم

با شاهد دلجوی غم دست وفا کن در کمر

کامروز یا فردا از آن نازک میانت می برم

چون از چمن نخل جوان برد به زحمت باغبان

با ریشهٔ پیوند جان از وی جنانت می برم

مردانه دندان سخت کن وز تیغ هجران سر مکش

گر سخت جانی تا ابد زان دلستانت می برم

زان میوه ارزان بها گر نگسلی پیوند خود

چون تاک ازین پس یک به یک رگهای جانت می برم

گر از ره بی غیرتی دیگر به آن کو می روی

از اره غیرت روان پای روانت می برم

شرح غم من محتشم زین پیش می گفتی به او

گر باز می گوئی زبان زین ترجمانت می برم